فرامرز پایور سال ۱۳۱۱ در تهران متولد شد.

او ظرایف نوازندگی ساز سنتور را نزد استادابوالحسن صبا آموخت و در راه اعتلای این ساز بسیار كوشید.

پایور علاوه بر نگارش كتب دستور سنتور، قطعات آهنگین بسیاری نیز برای این ساز ساخت و تنظیم كرد.

پدرش استاد زبان فرانسه و علاقه‌مند به نقاشی بود و تابلوهای زیادی از او به یادگار مانده است.

پدربزرگش مصورالدوله، نقاش مخصوص دربار قاجار بود و آثارش در کاخ‌های گلستان و صاحب‌قرانیه نگهداری می‌شود.

پدر و جدش ویلن و سنتور را خوب می‌نواختند و با استادان زمان خود معاشرت داشتند.

تحصیلات ابتدایی و متوسطه او در دبستان عسجدی و دبیرستان دارالفنون تهران به پایان رسید و در سال 1331 وارد خدمت نظام شد.

یک سال بعد به استخدام وزارت دارایی درآمد.

پایور در هفده سالگی آموختن موسیقی را در مکتب استاد صبا آغاز کرد و در مدت 6 سال ردیف موسیقی را فراگرفت.

با همكاری اركستر وزارت فرهنگ و هنر سابق، همچنین خوانندگانی چون عبدالوهاب شهیدی، محمدرضا شجریان، نادر گلچین و سروش ایزدی اجرا كرده است.

وی با وجود بروز عارضه سكته و زمین‌‏گیر شدن، از تربیت شاگردان و كوشش در راه اعتلای موسیقی ملی ایران غافل نماند.

پس از تاسیس تلویزیون، پایور به اجرای برنامه‌های زنده در این رسانه گروهی پرداخت که در زمان خود، گام مهمی برای جلب بیشتر توجه مردم به موسیقی سنتی ایران بود.

فعالیت اصلی او از سال 1334 در اداره کل هنرهای زیبا آغاز شد.

هم‌زمان با تدریس در هنرستان موسیقی ملی در همین سال با تاسیس تالار رودکی برنامه‌هایی را نیز برای تک‌نوازی و هم‌نوازی ترتیب داد و بسیاری از آثار گذشتگان را به ذوق خود تنظیم کرد.

بعد از درگذشت صبا در سال 1336، پایور به آموخته‌های خود قناعت نکرد و نزد استادانی چون عبدالله دوامی، موسی معروفی و نورعلی‌خان برومند به فراگیری ردیف درویش خان، میرزا عبدالله پرداخت.

سال 1342 پایور برای تحصیل زبان به انگلستان رفت و پس از گذراندن دوره‌ای سه ساله موفق به دریافت درجه تخصصی زبان انگلیسی از دانشگاه کمبریج شد.

در اواخر همین دوره تحصیلی چند برنامه تک‌نوازی سنتور را همراه با سخنرانی‌هایی در معرفی موسیقی ایرانی در دانشگاه‌های لندن و کمبریج اجرا نمود و به قول خودش تحصیل زبان انگلیسی را به خدمت معرفی موسیقی ایرانی گرفت.

بازگشت پایور از انگلستان مصادف با آغاز برگزاری جشن‌های هنر شیراز بود.

او همه ساله با گروه استادان و گروه نوازندگان فرهنگ و هنر نمونه‌های ارزنده‌ای از آثار بزرگان موسیقی ملی و نیز آثار خود را در این جشن‌ها اجرا کرد.

پایور در سال 1347 از وزارت دارایی به وزارت آموزش و پرورش (سازمان مبارزه با بی‌سوادی) منتقل و در سال 1355 بازنشسته شد.

«ردیف آوازی موسیقی ایرانی به روایت استادعبدالله دوامی»، «مجموعه تصنیف‌های قدیمی از ساخته‌های عارف»، «شیدا»، «سماع حضور»، «مجموعه آثار درویش‌خان» و «رکن‌الدین مختاری» از جمله آثار این هنرمند محسوب می‌شود.

پایور مدتی هم نزد حسین دهلوی و امانوئل ملیک اصلانیان آهنگ‌سازی آموخت و از محضر این دو استاد بهره‌های فراوان گرفت.

تلاش بی‌دریغ این هنرمند برای حفظ و اشاعه آثار ارزشمند موسیقی ملی ایران در زمینه تالیف و تدوین نیز بسیار پر بار است.

گردآوری ردیف آوازی و مجموعه «تصنیف‌های قدیمی به روایت استادعبدالله دوامی»، اهتمام در چاپ و انتشار «ردیف‌های استاد صبا» و تالیف منابع مختلف برای نوازندگان سنتور از مبتدی تا عالی شامل پیش درآمد، چهار مضراب، رنگ و انواع ضربی‌ها و قطعه‌های مختلف در تمام دستگاه‌ها و آوازها بخشی از این تلاش است.

استادپایور پس از طی یک دوره طولانی بیماری، در آذر ماه سال 88 در تهران درگذشت و پیکرش در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.