آیا روزهای آتش و خون و حماسه را به خاطر داری؟ روزهایی که دستهای کوچک تو و دوستانت مشت شد و دهانت همه فریاد ـ فریاد اله اکبر. مدرسه ها را بستی و به جای تخته سیاه، روی دیوارها نوشتی. نوشتی آنچه در صفحات تاریخ ماند. بعد وقتی به خانه برگشتی، کاغذ به دست گرفتی و نقاشی کردی. نقاشیهای تو هم مثل شعارهایت و مشتهایت زشتیهای گذشته را در هم ریخت و چشم اندازی تازه آفرید. اینک، این تو و این هم نقاشیهایت که تلاشها و مبارزه های تو و همه مردم را تصویر کرده است.