در مکتب اسلام، آنچه به عنوان زیربنا و اساس حرکتهای فکری و عملی انسان پذیرفته شده است، اعتقادات و باورهایی است که انسان در عمق وجود خویش بدانها پایبند است.

از آنجا که “تربیت“ رابطه مهمی با این باورها و اعتقادات قلبی دارد، نقشی مهم و اساسی نیز در پرورش انسانهای شایسته و هدفمند می یابد. تمام دستورالعملهای مکتبی که در فرمایشات معصومین (٤) آمده است، یا او را آماده و پذیرای حق می کند تا باورهای مکتبی را در قلب خویش جای دهد، یا اینکه زمینه را برای طرد باورهای غلطی که احیانا قبلا در دل او وارد شده است، مهیا می سازد.