هنرهای مردمی و سنتی پس از ایامی طولانی که مورد بی‌مهری و مهجوری، تحقیر و بی‌اعتنایی واقع شده بود با باورها و اعتقادات ملی و مذهبی درهم آمیخت. هنرمندانی صادق و خلاّق و اغلب گمنام از خیل مردم دامن همّت به کمر زده و با درک رسالت خویش، میان مردم و روایات مقدس مذهبی و قصه‌های عبرت‌آموز نظم و نثر پارسی، آشتی و الفتی ماندگار برقرار کردند و بدین‌گونه پیام راستی و آزادی و آزادگی را در نگارگری مردمی ایران‌زمین به چشم و گوش همگان رساندند. اینان ذوق و هنر خود را بر بال‌های همّت خویش نشاندند و در فضای زندگی و فرهنگ مردم این مرز و بوم متجلّی ساختند و بدین ترتیب، آینه‌ی تمام‌نمای ذوق و اعتقادات و باورهای مردم شدند.