در کوهستانی بسیار دور، شهری بود که همیشه تاریک ‏بود، زیرا در آن کوهستان دیو سیاهی زندگی می‌کرد که ‏آفتاب را فقط برای خودش می‌خواست. در آن شهر هروقت ‏دختری به دنیا می‌آمد همه‌ی مردم به خانه پدر و مادر آن ‏دختر می‌رفتند و به آنان تبریک می‌گفتند. خیلی از مردم ‏دلیل این رسم را نمی‌دانستند، فقط بعضی از پیرمردها و ‏پیرزن‌ها به یاد داشتند که از زبان پدر مادرهای خود ‏شینده بودند که روزی در این شهر دختری به دنیا می‌آید ‏که فقط او می‌تواند شیشه عمر دیو سیاه را بشکند و ‏آفتاب و مردم شهر را نجات دهد. تا این‌که در دل یک شب ‏مهتابی… .