حامی، پس از حمله­‌ی ارتش صدام به خوزستان، خانه و خانواده‌­اش را در آبادان از دست می‌­دهد و به همراه مادربزرگش، بی­‌بی، به قم مهاجرت می­‌کند اما هویت تازه‌­ای که هم سن و سال­‌هایش با عنوان جنگ زده به او می­‌دهند، غمی تازه بر دلش می‌­نشاند. حامی با تقویت هنر خود، خط و نقاشی، و به کمک معلمی دلسوز، می­‌کوشد تا نان­‌آور خانه­‌ی دو نفره­‌شان شود اما با موانع زیادی در شهری غریب، روبه‌رو می‌شود.
حوری، دختر همسایه، وضعیتی مشابه دارد. نامادری و پدر متعصبش او را از درس و مدرسه بازداشته و مجبورش کرده­‌اند که تمامی وقتش را مثل یک زندانی در اتاقکی نمور که مشرف به خانه‌­ی حامی است قالی ببافد. او حق بیرون آمدن از خانه را ندارد. حامی از دریچه­‌ی کوچکی که میان خانه­‌ی او و حوری است، به خلوت و تنهایی او راه پیدا می‌­کند. این دو تنها، به واسطه­‌ی این دریچه­‌ی کوچک، از تنهایی درمی­‌آیند. حامی به حوری که از تحصیل بازداشته شده کتاب و دفتر می‌رساند و سوادش را ارتقاء می‌دهد. این دو از این دریچه­‌ی کوچک ـ که هیچ ابوالبشری از وجود آن آگاه نیست ـ جهانی تازه را به روی هم باز می­‌کنند؛ جهانی پر از عشق، ادبیات، زیبایی و شگفتی تا این­‌که....