راست است که از عصر صفوی تا اواخر دوران قاجار، در ‏ایران تالارهای آیینه بسیاری برپا شد و یادگارهای ‏ارزشمندی در عرصه هنر آیینه‌کاری به وجود آمد، اما آن ‏هنگام که آیینه‌کاری فروتن و بی‌ادعا، در شهر شیراز با ‏یاری یاران نگارگر و درودگر خویش، در تالار عمارتی ‏مشهور به «عمارت نارنجستان» شاهکار بی‌نظیر در هنرهای ‏زیبای ایران آفرید، بی اغراق مهر ختمی بر هنر ‏آیینه‌کاری نهاد. این تالار در آغاز قرن چهاردهم (هـ.ق) ‏دریچه‌ای نوین به عالم هنر آیینه‌کاری، در کاربرد ‏آیینه‌های رنگین و تلفیق ماهرانه و حیرت برانگیز نقاشی ‏و آیینه‌کاری گشود.‏