احترام بداخلاق به یک کودک هشت ساله اعتماد می کند و او را شریک رازهایش می سازد، اما این چه رازی است که حتی بعد از چند بار رفت و آمد شیرین به گذشته ی احترام هم هنوز چیزی از آن نمی دانیم؟ چه چیزی احترام را این همه رنج می دهد و او را این طور بدخلق و تلخ کرده است؟ نثر روان نویسنده به راحتی خواننده را تا انتهای این رمان فانتزی می برد تا بالاخره بفهمیم سیم زار بانو چرا در گذشته از احترام بدش می آمد و حالا که اخطار شهرداری به احترام برای تخلیه خانه آمده است او باید چه کار کند؟

و راستی نگرانی های خود شیرین هم هست؛ شیرین هشت ساله ای که دلش نمی خواهد مامان مرضی دوباره ازدواج کند و مرضیه نمی داند چه طور باید این قضیه را حل کند. این جا احترام است که به شیرین کمک می کند تا با ازدواج دوباره ی مادرش کنار بیاید و فضای پر تنش و نگرانی ابتدای رمان به آرامش آخر آن برسد، وقتی شیرین و مرضیه بدون دلخوری در مترو نشسته اند و با هم صحبت می کنند؛ با دیالوگ هایی خوب که البته در کل رمان می خوانید و رابطه ی مادر و دختری که به هیچ وجه توی ذوق نمی زند.