نکته دیگر استفاده از ترکیبات و کلماتی است که ذاتا بار شاعرانه دارند و کنار هم گذاشتن آنها به کلیشه­ای معمول در برخی از اشعار تبدیل شده است ( آبی دریا، دریای مهربانی، شاخه احساس و... ) اما در کنار این ترکیبات ذاتا شاعرانه، می­توان به تصویرها و ترکیبهایی نیز اشاره کرد ( همچون عبوری ناگهان،‌ آبی کبود، دفترچه ماسه خیس و ... ) که در نهایت ذوق بکار برده شده است

نکته دیگر، ضعف علائم نگارشی در شعرها است که نمی­توان به آسانی آن را نادیده گرفت در مواقعی می­بایست از علائم نگارشی برای تفهیم بهتر و ارتباط بیشتر با مخاطب استفاده شود به عنوان مثال در شعر کوه و چشمه که این کاستی کاملا احساس می­شود .

شعر آبی لبخند که کتاب نیز با این عنوان نامگذاری گردیده است قطعا می­بایست بهترین شعر این مجموعه می­بود اما با تمام زیبایی و حسی که عنوان شعر در ابتدا به مخاطب می­دهد این شعر یک شعر کامل نیست . 

قالب شعر مثنوی است همانطور که می­دانیم مثنوی قالبی­ست که معمولا برای بیان داستانها یا حرفهایی که شاعر مجال گنجاندن آن را در غزل ندارد بکار می­رود با بیتهای زیاد ، البته در دهه­های اخیر نیز جهت بیان مضامین عاشقانه و حتی با نوع تازه آن ( غزل مثنوی ) بکار رفته است . اما در شعر مورد بحث مؤلفه طولانی بودن ابیات که یکی از مؤلفه­های مثنوی است را به همراه ندارد شعر تنها 7 بیت دارد البته اگر این بیت برای گروههای سنی پایین­تر سروده می­شد کوتاه بودن آن توجیه داشت اما گروه سنی این شعرها ( د و ه )‌می­باشد با این همه شعر آبی لبخند نیز دارای نقاط قوتی­ست ، بعنوان مثال تصویر ( دفترچه ماسه خیس یا چیدن سیب از شاخه ) که اگر چه تصویری کلیشه است اما سیب بار معنایی مثبتی در شعر نو ما دارد و همواره بیانگر عشق و خوبی است .