رودابه، ناآرام و چشم به راه بر آستانه‌ی در ایستاده بود. چون کنیزکان به درون آمدند، همان زمان با رودابه به گفت‌وگو نشستند: «بانوی من! به راستی که هرگز چنین خورشید تابنده‌ای ندیده بودیم!»

چهره‌ی اندوهگین رودابه، در آرزوی دیدار روی زال زر، از شوق برافروخت. 

آن گاه کنیزکان داستان به شکار آمدن زال و دیدار و گفت‌وگوشان را با او، برای بانوی خود یکایک باز گفتند و جوان‌ترین کنیزکان، آن که از همه پردل‌تر بود و زبان‌آورتر، گفت: «بانوی من! ما جهان پهلوان را به دیدار تو نویدها داده‌ایم و به مهرت امیدوارش کرده‌ایم، اکنون او چشم به راه پیام مهرآمیز توست؛ پس بگوی تا با چه پیامی به سوی او بازگردیم؟»