پلنگ جوان که می‌خواست به هر ترتیب تاج فرمانروایی جنگل را بر سر بگذارد، بی‌‌آن‌که توقف و استراحتی کند، کوره‌راهی را که به دل جنگل می‌رسید، انتخاب کرد و آن‌قدر راه رفت و راه رفت تا به بارگاه فرمانروای جنگل، شیر، رسید.

ماموران شیر که مراقب همه چیز بودند، حرف‌های پلنگ جوان را شنیدند و به گوش فرمانروا رساندند. شیر که از این خبر خیلی تعجب کرده بود، دستور داد تا پلنگ جوان را به نزدش بیاورند. ماموران شیر، پلنگ جوان را به بارگاه آورند.شیر بر تخت فرمانروایی تکیه زده بود و تاج سلطانی بر سر گذاشته بود. وقتی چشمش به پلنگ جوان افتاد خنده‌ای کرد و گفت: «پلنگ جوان، شنیده‌ام که هوس فرمانروایی به سرت زده؟»

...