در این کتاب می‌‌خوانیم: 

وقتی لابه‌لای برگ‌ها و شاخه‌ها قایم می‌شویم،

وقتی زیر سایه‌ی درخت‌ها بازی می‌کنیم،

و باد صورت ما را ناز می‌کند،

...

و در بخشی دیگر:

آن روز، گرفتاری چنان زیاد است که دوست، دوستش را از یاد می‌برد. خطاکار حاضر است فرزند و هم‌نشین و برادر و خویشاوند و هنگان را به خطر بیندازد، بلکه خودش از گرفتاری نجات پیدا کند، ولی... نه!

اگر او همه‌ی امکانات و تعمت‌های زمین را هم داشته باشد و بخواهد آن‌ها را بدهد تا از عذاب رها شود، از او پذیرفته نمی‌شود. 

دیگر، عذرخواهی هم نمی‌تواند به ستمکاران کمک کند.