کتاب می تواند نقشی هم چون آینه را برای کودک بازی کند. به این معنا که بازتاب دهنده ی ویژگی های ظاهری، روابط، احساسات و اندیشه های او در اطرافش باشد و او را به نگاه فراتری از خود و پیرامونش دعوت کند تا با شخصیت ها و شرایط پیوند برقرار سازد و حتی درمانی باشد برای فشارهای روانی (آنا پیرس 1988).

کودکان نسبت به بزرگسالان شخصیت ساده تر و نسبتاً یک سانی دارند. از این رو قادر نیستند تصور دوگانگی با چند شخصیتی از یک فرد داشته باشند. به طور مثال نمی توانند تصور کنند که فردی بیرون از خانه عصبانی و در خانه مهربان باشد. این مساله در مورد قصه های حیوانات نیز صادق است و گرگ بدجنس از نظر آن ها همیشه بدجنس است و خرس مهربان همیشه مهربان. از این تجهت شخصیت های داستان کودکان معمولا قالب هایی هستند که فرد با رفتن به درون آن ها به همان شخصیت تبدیل می شود و سال ها طول می کشد تا او بتواند از پیچیدگی های شخصیت اطلاع حاصل کند. چیزی که برای نوجوان بسیار طبیعی و قابل قبول است. ص 22