نويسنده درقالبي داستاني شعرگونه، انسان و طبيعت را بخشي از چرخه حيات معرفي مي‌کند كه بايد در صلح و آرامش در كنار يكديگر زندگي كنند و به هم تكيه كنند. به اين ترتيب توجه كودكان رابه حفظ محيط‌زيست و بقاي درختان و گونه‌هاي مختلف جلب مي‌كند.

درخت‌ها بسيار نجيب ‏اند.

وقتي نسيم صبحگاهي نوازششانمي‌کند،

دو برگ از برگ‌هاي لطيفشان را برزمين مي‌ريزند.

وقتي هم بادِ شديد، بي‌رحمانه بر سر و رويشان مي‏کوبد، شاخه‌هايشان را مثل حصاريجلوي خودشان مي‌گيرند.

تنه‌هايشان به ريشه‌ها کمک مي‌کنند که محکم سرجايشانبايستند تا باد و بوران تمام شود.