دو ساعت مانده به تحويل سال، همه براي انجام کارهايشان شتاب‌دارند و بي‌قرارند. اردلان مي‌خواهد موهايش را کوتاه کند و آتوسا براي ديدن لباس جديدش، پشت در خياطي ايستاده است و مرتب زنگ مي‌زند. در شلوغي شهردر همهمه‌ي جمعيت و ماشين و تُنگ‌هاي ماهي قرمز گم‌شده است. دختر و پسر گل‌فروش هم مي‌خواهند شلوغي‌ها را پس بزنند وبه‌موقع،سر سفره‌ي هفت‌سين برسند...

تلاش شخصيت‌ها براي تجربه‌ي لحظه‌ي تحويل سال در کنارخانواده، آن‌ها را بر آن مي‌دارد که به يکديگرکمک کنند و گره‌هاي داستان، دراین‌ارتباط‌ها گشوده مي‌شود. داستان وضعيت آدم‌هايي را توصيف مي‌کند که هم را نمي‌شناسند، اما «تصادف»آن‌هارا در مسير یکدیگر قرار مي‌دهد و آن‌ها مي‌کوشند لحظه‌ي عيد را براي همدل‌پذيرکنند. آن‌ها کمک مي‌کنند و کمک مي‌گيرند.

بخشی از اثر:

در زندگي هيچ گرهي نيست كه باز نشود. گاهي گره من به دست تو باز مي‌شود. گره تو به دست يكي‌ديگر. و گره يك نفر ديگر به دست من.
ولي خوب مي‌دانم در زندگي هيچ گرهي نيست كه باز نشود.

.

.

.

به عقربه‌های ساعت نگاه کن! دو ساعت دیگر سال نو می‌شود و آن دختر، اسمش چیست؟ مریم. بله، مریم هنوز پشت چراغ قرمز ایستاده و به آن طرف چهارراه نگاه می‌کند. برادرش علی را می‌بیند که به ماشین‌های پشت چراغ قرمز گل می‌فروشد. مریم نگاهی به گل‌های خودش می‌اندازد و دلش می‌گیرد. زمان می‌گذرد و او هنوز گل‌ها را نفروخته.

مریم می‌گوید «ساعت چند است؟»

راننده می‌گوید: «دو ساعت دیگر توپ می‌ترکد!»

.

.

در زندگی هیچ گرهی نیست که باز نشود.

گاهی گره من به دست تو باز می‌شود،

گره تو به دست یکی دیگر،

و گره یک نفر دیگر به دست من.

ولی خوب می‌دانم در زندگی هیچ گرهی نیست که باز نشود.