ساکت و ساده و سبک بود،

قاصدکی که داشت میرفت.

فرشته ای به او رسید و چیزی گفت.قاصدک بی تاب شد و هزار بار چرخید و چرخید و چرخید.

قاصدک رو به فرشته کرد و گفت: " اما شانه های من ظریف است.من نازکتر از آنم که پیامی این چنین بزرگ را با خود ببرم. "
فرشته گفت: "درست است،آنچه تو باید بر دوش بکشی نا ممکن است و سنگین، حتی برای کوه.اما تو می توانی،زیرا قرار است بی قرار باشی. 

"فرشته گفت: "فراموش نکن.نام تو قاصدک است و هر قاصدکی یک پیامبر. " آن وقت فرشته خبر را به قاصدک داد و رفت و قاصدک ماند و خبری دشوار که بوی ازل و ابد می داد.
حالا هزار سال است که قاصد میرود، می چرخد و میرود، میرقصد و میرود و همه می دانند که او با خود خبری دارد.
دیروز قاصدکی به حوالی پنجره ات آمده بود. خبری آورده بود و تو یادت رفته بود که هر قاصدکی یک پیامبر است. پنجره بسته بود، تو نشنیدی و او رد شد.
اما اگر باز قاصدکی را دیدی، دیگر نگذار که بی خبر بگذارد و برود. از او بپرس چه بود آن خبری که روزی فرشته ای به او گفت و او این همه بی قرار شد.