کم‌کم جاده داشت شلوغ می‌شد. همه‌جور آدمی از کنار گاری میوه‌فروش رد می‌شد. مردان و زنان و کودکانی هریک به نسبت سنگینی جیبشان در برابر این میوه‌های آبدار و شیرین عکس‌العمل متفاوتی داشتند. بعضی‌ها پول داشتند و گلابی می‌خریدند و در حالی که آن را گاز می‌زدند از مرد دور می‌شدند و بعضی هر چه دستشان در جیبشان فرو می‌رفت، انگار چاه بدبختی و نداری‌شان عمیق‌تر می‌شد. تشنه و حسرت‌زده می‌ایستادند و به میوه‌هایی که بی‌خیال زیر سایه چتر لمیده بودند،‌ خیره می‌شدند. قند، اما در دل مرد میوه‌فروش آب می‌شد. با جمعیتی که در حال عبور از آنجا بودند این امیدواری وجود داشت که تا غروب فقط او و گاری‌اش باقی بمانند..