آهای آدم‌ها! چشم‌‌تان را خوب باز کنید.

همچین چیزی واقعاً شگفت‌انگیز است.

اگر گیاهان هم صدا داشتند، آن وقت همه چی فرق می‌کرد.

آن‌ها نه میومیو می‌کنند، نه واق‌واق و نه جیک‌جیک. با رنگ و شکل و اندازه و بافت‌شان با ما ارتباط برقرار می‌کنند.

ما فکر می‌کنیم آن‌ها چشم ندارند. اگر ندارند، پس چطوری می‌توانند زاویه‌ی تابش خورشید و طلوع ماه را ببینند. آن‌ها وزش باد را فقط احساس نمی‌کنند؛ دقیقاً به همین علت تغییر جهت می‌دهند.

قبل از اینکه فکر کنید من دیوانه‌ام (که خب، همه چی امکان دارد)، کمی به بیرون نگاه کنید.

همین حالا.

امیدوارم منظره‌‌ی روبه‌روی‌تان پارکینگ عمومی یا دیوار ساختمان نباشد...