در شعر «خانه تکانی» می‌خوانیم: «آفرین روباه خانم/ کرده‌ای خانه تکانی/ این شب عیدی حسابی/ فرش‌ها را می‌تکانی/ شسته‌ای امروز از صبح/ رخت‌ها را، پرده‌ها را/ خسته‌ای چون تی کشیدی/ خانه‌ات را دست تنها/ من که می‌گویم از امشب/ آشتی کن با کلاغک/ معذرت‌خواهی کن از او/ بعد هم از موش و لک لک/ گردگیری کن دلت را/ بعد از این خانه تکانی/ دوست شو با جوجه‌ها تا/ سال نو تنها نمانی».