چکیده :
هدف این پژوهش تبیین اثر بخشی قصه گویی قصه های ایرانی –اسلامی بر رشد اجتماعی کودکان 8تا 11 ساله بود .این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح پیش آزمون –پس آزمون با گروه گواه بود . جامعه ی آماری همه ی کودکان پسر8 تا 11 ساله ی عضو کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مرکز چوار در سال 1394 بودند . با روش نمونه گیری تصادفی ساده از میان این افراد تعداد 28 نفر (14 نفر گروه آزمایش و 14 نفر گروه گواه ) انتخاب شدند .و مربیان همه ی آنها پرسشنامه ی رشد اجتماعی واینلند را تکمیل کردند . گروه آزمایش طی 12 جلسه (2 ماه ) در فعالیت قصه گویی شرکت کردند . داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون آماری کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند .نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت در دو گروه آزمایش و گواه از نظر میزان رشد اجتماعی کودکان(45/19F= و000/0 P<)به سطح معنادار رسیده است . اثر قصه گویی 438/. بوده است .
واژگان کلیدی : قصه گویی ، رشد اجتماعی ،کودکان