چکیده
یک داستان را می‌توان به روش‌های مختلف نقد و مفاهیم آن را تحلیل کرد. منتقد آگاه با شناخت همه‌جانبه و با در نظر گرفتن کلیه‌ی عوامل مؤثر در ایجاد ‌یک اثر ادبی است که می‌تواند درست‌ترین شیوه‌ی نقد را برگزیند. نقد خوب امکان درک نکته‌های بدیع آثار را فراهم می‌کند و مشخص می‌کند چه معیارهایی سبب شده اثری مورد توجه قرار بگیرد. تحلیل ساختاری را به ویژه بر آثار روایی باید شگرف‌ترین دستاورد نقد ادبی معاصر به شمار آورد. بررسی ساختارگرایانه‌ی داستان كه با مطالعات ولادیمیر پراپ بر روی «داستان پریان» آغاز شد، نقطه‌ی عطفی در روش بررسی ساختاری پدیده‌های فرهنگی به خصوص داستان و روایت است. وقتی اثری در حوزه‌ی کودک را نقد می‌کنیم، باید ذهن و دریچه‌ی نگاه مخاطب نقد را به ‌یاد داشته باشیم. گاهی نقد را برای بزرگسالان می‌نویسیم تا آن‌ها را به انتخاب کتاب مناسب برای کودک‌ یاری دهیم و‌ یا سؤالاتی را پاسخ می‌دهیم که ذهن کنجکاو کودک در خواندن متن ممکن است از والدین و ‌یا معلمان بپرسد و گاهی برای کودک، تا او را مشتاق خواندن کنیم و ‌یا نکاتی را که در خواندن اثر ممکن است نادیده گرفته به او‌ یادآوری کنیم.