بخشی از متن:
در آموزش کودکان زور به کار مبر. بگذار براي آنان آموختن به شکل بازي درآيد. بدين‌سان توانايي‏هاي‌شان را بسي بهتر خواهي شناخت. «افلاطون»

در سال‏های اخیر تئاتر پای خود را از تالارهای نمایشی فراتر گذاشته و سعی کرده حضور جدی‏تری در زندگی روزمره‌ی مردم داشته باشد. از نظر اگوست بوال، کارگردانی که عرصه‌ی تئاتر را به زندگی روزمره‌ی مردم کوچه و بازار کشاند: «تئاتر بايد شادمانی و سعادت باشد، بايد به ما كمك كند كه درباره‌ی خود و عصر خود بياموزيم. بايد دنيايی را كه در آن زندگی می‌كنيم، بشناسيم و برای بهتر شدن، تغييرش دهيم. تئاتر، شكلی از دانش است كه هم‌ می‌‌تواند و هم بايد به ‌صورت ابزار دگرگونی جامعه درآيد. تئاتر باعث می‌شود به‌ جاي چشم‌به‌راه آينده ماندن، بتوانيم آن را بسازيم.»
به جای چشم‌به‌راه آینده ماندن، می‏توان با آموزش و پرورش صحیح نسل فردا، دنیای زیباتری خلق کرد و تئاتر ابزاری است که نقش مؤثر و تأثیرگذاری در رشد و تعالی علمی و تربیتی کودکان و نوجوانان ایفا می‏کند؛ زیرا، علاوه بر اینکه یک ابزار آموزشی بسیار تأثیرگذار است و به کمک آن می‏توان فرارترین و دشوارترین درس‏ها را آموزش داد، وسیله‏ای پرورشی نیز هست و می‏تواند در انتقال فرهنگ و سنت‏های اجتماعی به کودکان مؤثر باشد.