چکیده
تئاتر فرآیندی ارتباطی است که در یک سوی آن گروه مجری و در سوی دیگرش مخاطبان قرار دارند. همه‌ی مجریان و تماشاچیان تئاتر در این فرآیند ارتباطی تأثیر می‌گذارند و تأثیر می‌پذیرند.
ارتباطات، علمی مستقل با تعاریف گسترده‌ای است. در بررسی عالمانه‌ی این تعاریف درمی‌یابیم همه‌ی اجزای ارتباطات به عنوان قابلیت، در تئاتر و تئاتر کودک و نوجوان قابل شناسایی است. کسب شناخت لازم از این قابلیت‌ها، می‌تواند به تولید آگاهانه‌تر تئاتر کودک و نوجوان بیانجامد و تأثیرگذاری بر مخاطبان کودک و نوجوان عمیق‌تر و مؤثر‌تر صورت پذیرد و ارتقای شخصیت این مخاطبان کامل‌تر انجام گردد.