ادبیات کودک و نوجوان، قلمرو کنش‌های فکری و میدان کنکاش‌های نظری وسیعی است. به جرأت می‌توان گفت یکی از فعال‌ترین حوزه‌های نظری، حوزه‌ی ادبیات کودکان است که نحله‌های مختلف فکری در این قلمرو به تکاپو و تعامل اشتغال دارند. این مسئله از آنجایی ریشه دارد که این نوع ادبی با حوزه‌های دیگر علم مثل فلسفه، روان‌شناسی رشد و علوم تربیتی، هنرهای تجسمی و... همپوشانی دارد. در دهه‌ی اخیر، به خصوص این قلمرو از فعال‌ترین‌ حوزه‌های نظری و محل بروز و شهود بسیاری از نظریه‌های ادبی و هنری بوده است. اگرچه این روند را می‌توان تلاش مبارکی دانست که عامل پویایی این حوزه می‌شود، ولی آیا می‌توان به تمامی آن‌ها و نتایجی که در پی خواهد داشت، خوش‌بینانه امید بست؟ نه!
در هرج‌ومرج فکری¬ای که محصول تبلیغات و فضاسازی رسانه‌ای است، نه نتیجه‌ی پژوهش‌های جدی و ریشه‌دار، نمی‌توان چشم‌انداز روشنی را ترسیم کرد؛ چرا که جریان‌های مقلدانه و منفعل که چشم به دست‌های دیگران دوخته‌اند و هر آنچه را از خارج مرزهای جغرافیایی می‌رسد وحی مُنزل می‌دانند، در برابر آن تسلیم محض هستند و قبل از به نقد کشیدن آرای بیگانه، به ترویج آن‌ها و صدور و تجویز نسخه برای ادبیات کودکان می‌پردازند.