پلنگ سفید از وحشیگری خسته می شود . می خواهد از این به بعد بقیه عمر را در آرامش زندگی کند . او شنیده بود که انسان ها مهمان نواز هستند و رنگ محبت و بوی مهربانی را می توان در میان ان ها یافت . این بود که میان آدم ها می رود .از آدم ها هم نا امید می شود . سپس می خواهد برگردد به جنگل اما نویسنده به او می گوید که من توی یکی از قصه هایم پیر مرد مهربان و خوش قلبی دارم که آزارش به هیچ کس نمی رسد .تورا به او معرفی می کنم .پلنگ خوشحال شد و سالیان سال با پیر مرد زندگی کرد .

  این کتاب شروعی ساده و آرام داردوبه خوبی اوج می گیرد و به پایانی شیرین می رسد .شخصیت های داستان و حوادث آن خوب ساخته و پرداخته شده اند . مهمترین مشکل داستان شاید به تعیین گروه سنی آن باز می گردد. نویسنده گروه سنی داستان را (ج ود)تعین کرده در حالی که جدا از حجم داستان و قطع و ساخت کتاب به دلیل نمود حوادث داستان و سرعت شان بیشتر برای گروه های سنی (الف ،ب و ج)مناسب به نظر می رسد .

نثر داستان ساده و روان و یکدست است .در این کتاب با تصویر هایی رو به رو می شویم که نوع نگاه نویسنده به خاطر تصاویر ویژه به تصاویری آشنا تبدیل می کند . ودر کل تصاویر مکمل خط نوشته ها بوده و جان تازه ای به آن ها می بخشد. وبه تفسیر منسجمی از اشیا و پدیده ها می پردازد .خطوط با فونت مناسب و با فاصله استاندارد رعایت شده است . ونیز عنوان قصه ، متن و محتوا را هرگز لو نمی دهد .

 کتاب در کل معنی و مفهوم زیبایی دارد . مهربانی و محبت در آن موج می زند . و مخاطب با خاطر ه ای شیرین کتاب را به پایان می برد .