ادبیات بهترین بستر بررسی رویکردهای پدیدارشناسی است زیرا اثر ادبی چیزی بیش از بیان معانی درونی آن نیست، در ادبیات، رویکرد پديدارشناختي، به تجربه هاي خصوصي فرد دربارۀ جهان پیرامون خود می پردازد، اين رويكرد به يك معنا، واكنشي است در برابر اعتقاد روانكاوان مبني بر اينكه انگيزش آدمي، حاصل تكانه¬هاي ناهشيار است. پديدار شناسان به جاي توجه به شاخص هاي عيني يك موقعيت يا كاويدن انگيزه هاي دوران كودكي، برديدگاه ذهني و شخصي فرد دربارۀ آنچه هم اكنون در حال وقوع است، تاكيد مي ورزند. گاهي از پدیدارشناسی با عنوان «نظريه هاي خويشتن» ياد مي شوند چون با تجربه هاي خصوصي و دروني فرد كه در مجموع احساس «بودن» را در او مي آفريند، سروكار دارند، در این مقاله رمان ایرانی «زرد مشکی» با رمان خارجی «پراسپر عزیز» که جزو ادبیات کودک و نوجوان هستند، به لحاظ پدیدارشناسی به صورت تطبیقی بررسی شده اند، بررسی نشان می دهد هر دو رمان را می توان با نظریه های خویشتن پدیدارشناسان واکاوی کرد، شخصیت های اصلی هر دو در جستجوی خویشتن با اتفاقاتی روبه رو میشوند و با نگاه خود با پدیده ها برخورد می کنند و سرانجام با تلاش فردی به موفقیت می رسند.